Prof. Dr. Mustafa Koç
NASIL DİYE SORMUYORUM
Sen iyisin çocuk; çünkü iyi olan sensin, biliyorum.
Yaşın ve yarının önemi olmadığını, ‘şimdi ve burada’ yı tüm farkındalığıyla yaşarken öğrendiğini biliyorum.
Annen namaz elbisesiyle,
sen ve kardeşlerinle aynı odada, ansızın gelecek olanı beklerken,
Anın asıl sahibi sensin çocuk, bunu iyi biliyorum;
Zamanın yuttuğu o başıboş çocuk sen değilsin.
Yerle bir olması an meselesi bir hastane koridorunda
Arkadaşlarınla ‘şehitçilik oyunu’ oynarken,
Hayatın oyun ve eğlenceden ibaret olduğu ayetin,
Apaçık tefsirisin sen çocuk!
Gerçek huzuru, mutluluğu ve sevinci, şehit olan babanın gözlerinde tanıdın,
Korkuya ve çaresizliğe kafa tutan ölüm zaferlerinin şahidisin sen çocuk!
Kimsesiz kaldığında yenilen sen değilsin, tüm dünya çaresizliğiyle senin önünde eğilsin,
O minicik titrek bedeninle, sen dünyayı yenensin, eğilme dik dur çocuk!
Duyduğun o sesleri, gördüğün yaşları, o minicik ellerinde tuttuğun koca ateşi salsan,
Kan tutar tüm denizler, biliyorum.
Ama sen kimsenin secdesine ateş olmazsın, nurun ala nur sensin çocuk!
Umudun çocuğusun artık sen,
Şehit babanın dünyaya duası, bir kadim kıyamın mirasısın çocuk!
Sen Gazze’li çocuk!
Gün gelecek, uçurtma yapıp uçuracaksın gökyüzüne yendiğin tüm korkuları,
Barış olacaksın senden umudu kesenlere,
Geri kalan herkesten umudu kesse de Rabbin, senden umut kesmedi ben bunu iyi biliyorum.
Gerçek saklanacak ve sığınacak yerin ne olduğunu sen bizden daha iyi öğrendin çünkü çocuk.
Allah’tan başka kimseden bir şey beklemediğini de biliyorum.
Beklediğinin gelmediğini, gelmese de kaçmadığını görüyorum.
Açlık ve susuzluktan öte yoksunlukları,
Annenin kollarında ölümü kucakladın,
Hangi bomba öldürür ki artık seni?
Sen tüm atom santrallerini yenen o şehadet parmağısın çocuk!
İnsanın gerçek evinin ‘Özgürlüğü’ olduğunu öğretti sana tüm şehadetler,
Şimdi hangi kurşun öldürür seni?
Korkuyu, öfkeyi, hayal ve gerçeği, haklılığı ve haksızlığı aynı enkazda ölürken gördün,
İnsan eli yazılmış hangi kitap öğretir sana gerçekliği?
Güneşin senden doğacağını öğrendin sen çocuk.
Artık kim söndürebilir seni?
Zamanı bile yenensin sen çocuk,
Dermanın kimde olduğunu bilensin.
Bir can düşsen toprağa, bin can olur kalkarsın.
Ölümü öldürdün sen çocuk.
Ben çok iyi biliyorum ki,
Dünya kötü, ama sen iyisin çocuk!
Bu yazı Gazze’li bir çocuğun “nasılsın diye soruyorlar” yazımıza bir anlamda cevap olarak Sebahattin Zaim Üniversitesi Evlilik ve Aile Danışmanlığı Yüksek Lisans Öğrencisi olan Semra GÜLER tarafından yazılmıştır.