




Engin Akboğa
Tutsak Zaman
Yükü ağır insanın, yaşaması zor,
Derdim var deme, birde yaşayana sor...
İnsan, bir tuhaf ömür sürmekte,
ALLAH'ı bulmak varken, başka yöne gitmekte...
Dünya, sahte ışıklı vitrinlere benziyor,
Çalan çalmış, kalan biçare dolaşıyor...
Bir kelâm, içinde bin yıllık bir sır,
Kime söylesem yanar, kanar bin asır...
Ben ki bir tutsak zamanda kaldım,
ALLAH demek yasaktı, içimden andım...
Siyah pencerelerde güneş tutsaktı,
Zifir dolmuş yüreğe, o nur uzaktı...
Yazdım durdum,bir duyanım olur diye,
Sığındım tufandan kalan gemiye...
Ben ki düşleri çalınmış, kör dilenci,
Ben dünyanın yaşlısı, âhiretin genci...
Yaş dolu gözümde saklı binlerce ahhh,
Faniden geçtim artık, tek gayem ALLAH...