Bütün öğrencilerin en büyük stresi ''sınav''dır. Sınav öncesi neredeyse bütün öğrenciler sınav kaygısına uğrar. Bu kaygı genellikle, öğrenilen bilgilerin sınav sırasında kullanılmasına büyük ölçüde engel olmaktadır. Bu da sınavın başarısız geçmesinin en büyük sebeplerinden birisi haline gelir. Sınav tarihleri açıklanır açıklanmaz öğrencileri bir telaş kaplar. Sınava kadar eksik konularını tamamlayıp güzel bir sınav notu alabileceği hiç aklına gelmez. Ders çalışmak yerine kendini sınav gününe odaklar. ''Bir an önce sınava gireyimde kurtulayım. Ya geçemezsem? Çok düşük not alırsam, annem/babam beni öldürür'' gibi düşünceler oluşur. Bu düşünceler kendine olan güvenini azaltmakla kalmayıp aynı zamanda sınav zamanına kadar olan derslerde büyük ölçüde dikkatsizliğe sebep olur.



Geçen seneki en büyük korkumuz ''TEOG''tu. Bu sınav sonucuna göre hangi liseye gideceğimiz belli olacaktı. Çevremdeki insanlar sürekli olumlu şeyler söyleyerek motivasyon etselerde pek bir faydası olmuyordu. Sınava girmeden önceki son deneme sınavında 448 almıştım. 2 gün sonra Teog'a girdik. 382 puanla çıktım. Deneme sınavıyla gerçek sınav arasında çok büyük farklar var. Deneme sınavında hiç endişelenmeden girerken Teog'ta soruda hata yapmamak için defalarca okudum. Şıklar arasında karar veremedim. Ne demişler ''Sakınan göze çöp batar.'' Beklediğimden daha düşük bir sonuç aldım. Ama şuan ki okulumdan gayet memnunum.



Liseye başladık. İlk olarak okula uyum sağlamakta biraz güçlük çektik. Birkaç hafta sonra okulumuza alıştık. Konular işlenmeye başladı derken ilk sınavlar geldi. İlk sınavımız İngilizce sınavıydı. Konu çok kolay olmasına rağmen sınıfımız genel olarak zorlanıyordu. Öğretmenimiz; ''Böyle giderse sınıfın yarısı geçemez. Biraz daha çaba göstermek zorundasınız.'' gibi şeyler söyledi. İlk olarak sınıfça öğretmenimizden çekindik. Sınavı yapamayacağız endişesi başladı. Üst sınıflar ise tam tersini söylüyordu. '' Ohoo en az 70 alırsınız. Ben 92 almıştım.'' gibi şeyler söylediler. Bu bizim korkumuzu yenmemizi sağladı. Biraz daha fazla çalıştım. Derste daha iyi olduğumu gördüm. Sınav vakti geldi. Bütün sınıf endişeliydi. Ben endişeli değildim. Sınavda hiç zorlanmadım. Gayet güzel geçti. Sınavdan çıkınca farkettim. İlk başta öğretmenimiz sınıfı korkutuyor diye düşünüyordum amabazen moral bozucu cümleler daha çok başarı getirebiliyormuş. Öğretmenimiz bize güven verseydi. '' Siz yaparsınız. Sınav kolay zaten.'' deseydi bende ''nasıl olsa zorlanmam'' diyip çalışmazdım. Bazen endişe-korkuya sebep olan sözler daha çok başarı sağlayabiliyormuş. Şimdi derse daha çok katılıyorum.


Haftaya neredeyse bütün derslerden sınav olacağız. Azda olsa endişeliyim tabi ki. Konu eksiklerim var ama başaracağım diyorum. Elimden geleni yapıyorum-yapacağım. Bazen endişeye kapılmamıza, moralimizin bozulmasına sebep olan şeyler daha çok başarı sağlayabiliyormuş. Herşey motivasyon değilmiş. Başarılı olmanın başında insanın kendine olan güveni ve başarı isteği gelir. Gördüm ki; kaygılandığım sınav aslında o kadar zor değişmiş. Bunu başarabilirmişim. Şöyle düşünmelisiniz;

O başarıyorsa bende başarabilirim. Kendime güveniyorum. Bu sınavı başaracağım.