Dondu zaman, soldu mu nârin bedenin,

canını mı yaktılar, ey nazlı yavrum...

Bir melek olup uçtuğun yerin,

yeşilinde koşup oynarsın yavrum...

Küçücük bedenine bulaştımı kan,

dayanamaz ne yürek nede bir vicdan...

Son kez çıkıp gideceksin odandan,

kavuşmak mahşere kalsın be yavrum...

Soruyorum kendime, nasıl ve neden,

minicik ellerin, minicik beden...

Şimdi gözüyaşlı o garip annen,

cennette elinle silersin yavrum...

Gidersin, tabut büyüktür sana,

toprak bile ağlar, basar bağrına...

Düne, bugüne, belki yarına,

filiz filiz topraktan doğarsın yavrum...

Kahrolsun pamuk tene bulaşan o kan,

kahrolsun canını acıtan şeytan...

duramam, darağacında sallanmadan,

o zaman rahat rahat uyursun yavrum...