




Süper Admin
Herkesin bir yetimi olmali...
Ya da sahip çıktığı kardeş bir ailesi ailesi olmalı...
Herşeye maddiyat gözüyle bakmayın.Bu işin bir maddi yükümlülüğü var ama maneviyatı o kadar kıymetlidir ki o hazzı bir kere tattığınız zaman lezzetini o zaman anlayacaksınız.
Akıllı müslüman ona verilen dünya nimetlerini ahiret azığı yapar.Çünkü;bilir ki ahirete de yatırım yapmak gerekir.Dünya da kimse baki kalmayacaktır.
Münafık ise;dünya nimetlerini gösteriş için kullanır.Mal ve para kazanma hırsı, ona işlerinde helal haram kavramlarını önemsetmez.Müslümanım der,ibadette görünür ama dünya menfaatlerinde hep kendine çalışır.Ameller niyetlere göredir.
Kafir ise;zaten ahirete inanmadığı için dünya nimetlerini hayatta kalmak ve iyi yaşamak adına kullanır.Ama Cenab-ı Hak onları Münafıklardan bir kat üstte tutacaktır.Tabi ki cehennemlerinde...
İşte inananlar olarak dünyaya bu gözle bakarsak ihtiyaç sahibi,yardıma muhtaç insanları,kimsesizleri,yetimleri ahiret azığımız olarak görebiliriz.
Onlar bizim aslında hesap gününde gerçek kurtarıcılarımız olacaklar.Hesap gününe inanıyorsanız.
İnanın ki bu işlerde maddiyatın önemi kadar maneviyatın daha çok önemi var.
Siz niyetinizi temiz tuttuğunuz sürece o maddiyata da Rabbim yardımcı oluyor zaten.
Bu kadar da net söylüyorum.Çünkü ben böyle inanıyorum ve yaptığım işlerde de bu hep böyle olmuştur.
Tedbir bizden takdir Allah tan...
Vakıf işlerimde hiçbir aileye,yetime sana şunu da yaparım demem,diyemem.
"Dilekçeni dua ile yaz Rabbime gönder.O beni sana gönderir.Ben onun hizmetkarıyım" derim.
Ancak elimden geleni ne varsa yapmaya gayret ederim.
Bİrgün benim vakıfta görevli olduğumu duyan bir hanım kardeşimiz evime geldi.Durumunu anlattı.Yardım istiyordu benden ama hem o ay biz de sıkışıktık,vakıf kasamız da bomboş.Bayağı bir sohbet ettik.O anlattı ben dinledim.Derdi öyle çokmuş ki ben hiç konuşmadım o anlattı anlattı...
İnanın başım ağrımaya başladı ama renk vermemeye çalışıyorum.Elimde avucumda da birşey yok.Ver de gitsin derler ya o duruma geldim :)
Ona belli edermiyim asla...
Ya sabır,hanım kardeşimiz 1 saatten fazla konuşmuştur.Ama hiç ara vermeden.Dertli insan ne yapsın...
Sonra birden ayağa kalktı;
"Abla senden Allah razı olsun öyle kuş gibi hafifledim ki sanki dünyaları bana verdin.Ben derdimi döktüm sen dinledin ya şu an sanki ne derdim ne ihtiyacım kalmadı gibi hissediyorum."
Ya RAB ne büyüksün.Sen insanı nasıl hayırlara vesile ediyorsun.Benim gözümde ben hiçbirşey yapmadım.Ama hanım kardeşimizi dinlerken öyle bir sakinlik verdi ki bana Rabbim...
Ve daha sonraları kayıt için gittiğim ailelere,yetimlere önce sıkıntılarının ne olduğunuanlattırdım ve onları samimiyetle dinledim.Yüzlerinde ve gözlerinde, dertlerini,hayatın zorluklarını anlattıkça kederlenmediklerini aksine rahatladıklarını gördüm.
Aslında onların kendi sorunlarını dinleyecek,birkaç nasihatta bulunacak,hayata dair çok endişelenmemeleri gerektiğini gösterecek bir kardeşe ihtiyaçları vardı.
Ben tecrübelerime dayanarak iddia ediyorum ki bu insanların ne gıdaya,ne elbiseye ne de bilmem neye sadece KARDEŞLİĞE ihtiyaçları var.
Her yarattığı canlının rızkını veren ve bunu ayetlerle açıkca beyan eden Yüce Yaradan, sizce yetimleri,kimsesizleri,ihtiyaç sahibi insanları sizin elinizemi bırakıyor?
Haşa !!!... Vallahi aldanırsınız.
Bu noktada çok iyi düşünmeniz lazım.
Bir yetim kızımızın annesi vefat ettiğinde kendimi tutamamıştım.Çok Üzüldüm.Çocuklar zaten üzgün onları daha çok üzmemek için gözyaşlarımı tutmaya çalıştım ama başaramadım.Benim gözlerimden yaşlar süzülünce kızımız benim yüzüme öyle hayretle baktı ki üzüntümü de unuttum ve şaşırdım.
"Niye bana hayretle bakıyorsun?" dedim.
Buruk bir gülümsemeyle;
"Abla biliyorsun annem 2 senedir ağır kanser hastasıydı.Hep yataktaydı zaten.Ölmeden bize ,sizi önce Allah a sonra Esma ablanıza emanet ediyorum, dedi.Biz seni bir aydır tanıyoruz.Anneme böyle söylediği için şaşırmıştım.Ama samimiyetini ve içtenliğini görünce hayret ettim.Demekk ki annem doğru söylemiş.sen iyi bir insansın."
dedi ama...Korktum...
Bu görev çok farklı.Kendimi güçlü hissetmiyordum ama geri de dönemiyordum.
Eşim benim dert ortağım...Ona içimi döktüm.
"Ben çok güçlü biri değilim ki nasıl bu insanlara yardım ederim."diye dertlenince,
Eşim de;
"Korkma aslında sen gücünün farkında değilsin,Sen bu görevi isteyerek yaptığın sürece senin arkanda çok büyük bir güç var.YÜCE YARADAN..."dedi.
Doğru tabi ki...
Siz yeter ki bir yetime,bir kmsesize,bir ihtiyaç sahibi aileye sahip çıkın.Duygularınızda samimi olun.Onların size hep bir para kaynağı olarak değil de kardeş olarak bakmalarını sağlayın.Elimden gelen budur sana kardeş duygusunu ve güvenini verin.
Sonra Rabbime güvenin,kendinize değil...
Allah 'a emanet olun...