Kelâma gönül düşürmüş sevgili okurlarım;
Ben zarif mahlaslı bir kalemim. Tozlu rafların arasındaki gün ışığına çıkmamış nadide hissiyâtların peşindeki kardelen mürekkebiyim. Bu köşe vesilesi ile sizlerle edebi ve ebedi sohbetler yapmanın düşünü kurmaktayım.

‘’Hayat’’ olarak adlandırdığımız döngü, sözgelimi mevsimlerden oluşmaktadır. Misâlen sonbahar her zaman kışı kovalar, kış ise her daim baharı, bahar ateş almaya gelmiş gibi gider ve yerine bütün vehâmeti ile yaz teşrif eder. Bu döngü zincirleme devam ederken biz yaşarız ve üstelik hissederek yaşarız ki bu en bi zorudur. Öyle ki bazen çılgınlar gibi yağmur altında ıslanmak isteriz, sanki bütün günahlarımızı alıp gidecek olan o su damlacıklarıymış gibi. Bazen de kendimizi yeniden buluruz henüz açmış bir papatyanın fütürsuz kokusunda. Uçmak isteriz belki sonsuz özgürlüğümüze kanat çırparcasına maviliğinde boğulduğumuz derin semalarda. Uzun uzun, dolu gözlerimizle baktığımız kenarda kalmış limanların vedası, küçük bir damla gözyaşında ağır hesaplar verir anlatamadan derdini.
Yaşam döngümüz yuvarlanarak devamlılığını sürdürürken, bazen çok sancılı, ağır aksak dönemler yaşarız. Öyle ki bütün mutluluğumuz çalınmış, umut denilen zalim serçe parmağımıza küsmüş, ömrümüze akşam çökmüş gibi olur. Sanki dünyanın en eşsiz kelebeği ellerimizde son nefesini veriyorda biz sadece seyrediyormuşuz gibi .Küçük çocuğun dizi mütemadiyen kanıyor da bizim yarasına üfleyecek merhametimiz kalmamış gibi. Saatin tik takları arasında amansız bir mücadele var da biz mütemadiyen kaybediyormuşuz gibi, sanki bütün Cemal SÜREYA’lar, Atilla İLHAN’lar, Edipler, Nazımlar, Abdurrahman Cahitler bir olmuşta; aşka sevdaya küsmüş, harf harf dokudukları bütün şiirlerini geri istiyorlar gibi…Bazı sancılar işte böyle alır bizi yazdığımız saklı sevdamıza mektuplardan, güneşli ılık rüzgarlı bahar sabahlarından…
Ben isterim ki hep bahar olsun içimiz . Dışarıda yeryüzü kara doysada biz doymayalım gökyüzüne kocaman kucak açmaya ve bize dostça eşlik eden esintiye ZARİFÇE karşılık vermeye.
Unutmayalım ki; hayat geçiyor mevsimler birbirine emanet devirde lâkin biz hep içli bahar dallarında gezmede.