Ey dertli gönül, bu hüzün kime,

İnsan acı yükler kendi kendine...

Ağrıyan omuzlarda çoğalan bir yük,

Uçsuz bucaksız sanma, dünya küçücük...

Yorgun ellerinde yıllanmış nasır,

Bu izler silinmez geçsede asır...

Heyhat ayağa kalk, nedir bu hâlin,

RABBİne koşmaya yokmu mecâlin...

Çaldığın kapılar kapansın bırak,

Kalbinde bir sır var kim eder tutsak...

Sen ki geceden bile karasın,

Bırak zehrin dökülsün, yaran kanasın...

Rüyanda görmüştün hatırla o yer,

Heryerden herşeyden güzelmiş meğer...

Ak düşmüş saçının her bir teline,

Bir 'HU' de at kendini aşkın seline...

Birazdan gün doğar, geceden yorgun,

Irmağın mı kurudu, suların durgun..

Dilde zikir, karşında nur yüzlü derviş,

Bir bilsen, gidenler gözyaşıyla gelmiş...

Tutuşan yürekte, hep KELÂMULLAH,

Yandı divane gönül, ELHAMDÜLİLLAH...