Güzellikleri görmek kadar onları gösterenlere en büyük saygıyı göstermek insanlığımıza çok büyük övgüler katacağına inanmak istiyorum.

Bu gün rahatsızlandığım için Aile Sağlık Merkezine gittim. Kapıdan içeriye girerek kendime muayene sırası aldım. Aile Sağlık Merkezi oldukça kalabalıktı. Malum kış mevsimi olduğu için herkes benim üşütmüş hasta olmuş. İçeride oturacak çok fazla yer olmadığı için muayene olmak isteyenlerin büyük çoğunluğu benim gibi ayaktaydı. Gözüme birden yaşlı bir kadın ilişti. Başkaları rahatsız olmasın diye sessizce ahh diyebiliyordu. Ayakta bir hanımefendiye yaslanmış sanki yere düşecekmiş gibi oluyordu. Tahminen 85 -90 yaşları arasında idi. Acaba ona yer verecek kimse yok mu diye bakınırken birde ne göreyim; 16-18 yaşları arasında dedesini ve babaannesini muayeneye getiren bir genç bayan elindeki telefona pür dikkatle bakıyor başını hiç yukarıya kaldırmıyordu. Çok üzülmüştüm. Belki bilerek ve isteyerek beklide farkında olmadan böyle yapıyordu. Artık saatler geçmiş az da olsa hasta sayısı azalmaya başlamıştı. Kucağında 2-3 yaşlarında bir bayan çocuğuna montunu bir giyindiriyor biraz sonra tekrara çıkartıyordu. Canım yanmıştı. İçimden isyan etmek bağırmak geldi ama yapamadım. Bekleyen hastalara bakın burada bir çocuk var, herhalde çok hasta ki annesi bir giyindiriyor bir çıkarıyor montunu gelin kimin sırası ise ona versin bu çocuk muayene olsun dedim. Keşke demez olsaydım homurdanmalar, biz bekliyoruz oda beklesin diyenler. İnsanlığımdan da utanmıştım. İçimden Allah’ım ne olur ona yardım eyle diyebildim. Nasıl bir toplum olduk. Sadece maddiyata dayalı maneviyatı sıfır noktasına gelen bir insan yığını haline geldik.

Yüce Rabbim sonumuzu hayır eylesin. Kalın sağlıcakla…