Eğer yaşasaydım;

Annemin umudu olacaktım. Gelecekteki sığınağı ,özlediğinde aradığı, hasretle öptüğü, duyduğu her haberde sessizce ağladığı, içten içe yanıp gururla anlattığı, eli kulağında telefonunu beklediği gelişimin müjdesini aldığında en sevdiği yemekleri hazırladığı, döndüğümde rahat bir uyku çekeceği,  gizli gizli odanın kapısından bakıp hasret gidereceği...

 Eğer yaşasaydım;

 Eşimin hayali olacaktım. Gelecekteki limanı, özlemiyle yandığı, korkularının tek kahramanı, çocuklarının babası, evinin reisi. Her akşam yolunu gözlediği, sırdaşı, yoldaşı, hayat arkadaşı, kısacası her şeyi olacaktım ...

Eğer yaşasaydım...

Babamın yiğidi olacaktım. Göğsünü gere gere anlattığı, gururdan alnından öptüğü, her yaptığım yanlışta dağ gibi destek olduğu, kanı, canı, eli, ayağı olacaktım...

Eğer yaşasaydım;

Ben baba olacaktım. Evladımın kahramanı, yol göstereni, hayat ışığı, en büyük destekçisi, doğruyu, iyiyi öğreten bir öğretmeni olacaktım...

Olamadım.

Ne umut, ne hayal ne de baba olamadım.

 Sadece babamın yiğit oğlu olabildim.

Asker oldum.

Vatan hainlerine karşı canımı siper ettim.

Şehit oldum...

Gözü yaşlı anam, yüreğinden yaraladığım yarim, helal edin haklarınızı.

Nasip değilmiş yapmak istediklerimiz.

 Size diyemediğim elveda için affedin beni.

 Bir yiğit ölür; ama bin yiğit yaşar bu topraklarda.

 Ben yok olsam da adım hep kalacak hatıralarda.