Yalan, başkalarını aldatmaya yönelik söylenen sözlerdir. Çocukluğun ilk dönemlerinden itibaren insanoğlu yalan söylemeye başlar. Çocuklar 7 yaşından itibaren bilinçli bir şekilde yalan söylemeye başlarlar. Genellikle dikkat çekmek, ilgi görmek ya da kendini savunmak için yalan söylerler. Her insan mutlaka hayatı boyunca en az bir kere de olsa yalan söylemiştir. Yalan bizi gerçeklerden uzaklaştırır. Yalan bir bakıma psikolojik bir kaçış yoludur.



Yalan insanların birbirine olan güvenini git gide azaltır. Bazen insanların yalan söylediğini anlarız. Daha sonra o insana her zaman her konuda şüpheyle yaklaşırız. O güven bir kere azalmış ve zedelenmiştir. İnsanların arasındaki ilişkinin büyük bir kısmı güvene dayanır. İnsanlar güvendikleri insanlarla daha samimi bir ilişki kurarlar. Bir insanla samimi olduğumuzda git gide o insanı daha iyi tanırız. Ve onun açığını yakalayabiliriz. Söylediği cümlenin tamamen yalandan oluştuğunu biliriz ve çaktırmadan devam ederiz. O insana olan güveniniz azalmıştır ve eskisi kadar samimi değilsinizdir artık. Bu nedenle yalan söylemek hayatımızdaki insanlarla olan ilişkilerin değişmesine büyük ölçüde zarar verir.



Yalan söylemek, kötü bir davranıştır. Yalan söyleyen insanlar karşılarındaki insanlara söyledikleri yalanlarainandırarak kendilerini daha da zeki birisi olarak görürler. Başkalarına söylenen yalanlar aslında kişinin kendine söylediği yalanlardır. Söylediği yalan aslında o kişinin olmak istediği ama olamadığı yerdir. Hiçbir yalan sonsuza dek sürmez, süremez. Mutlaka bir gün bir çatlak vererek ortaya çıkar. Hatta bir atasözümüz vardır; '' Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.'' Bizler, mümkün olduğunca yalandan uzak durmalıyız. Yalan insana bağımlılık yapar. İnsan yalan söylemeye başladığında bu ona güzel gelir ve yalan söylemeye devam eder. Kendini yalan söylemeye alıştırır ve bir süre sonra kendisini bir yalan makinesi haline getirir.



Talmud' un da dediği gibi '' Doğru söylediğin zaman kimse inanmayacak. İşte yalan söylemenin cezası budur. ''