Bastığın bu yerler Kürdistan diyor hadsiz kefere.
“Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı
Düşün altında binlerce kefensiz yatanı “ diyen istiklal şairi ecdat topraklarında.
Yıllardır bu memleketin bölünmesi parçalanması için uğraş veren Ermeni uşakları ve yerli işbirlikçilerine rağmen bu imkanı vermemişiz, Kürdistan dedirtmemişiz vatan topraklarına.
Can vermişiz…
Kan vermişiz…
Yeri gelmiş vücut uzuvlarımızı, yeri gelmiş gelecek hayallerimizi vermişiz. Amma bir çakıl tanesi toprak vermemişiz.
Belki milyarlarca para kaybetmişiz ama onurumuzu şerefimizi asla.
“Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddım var”
Misali siper etmişiz bu hayasız akın karşısında göğsümüzü.
Dün Başbuğ Alparslan Türkeş olmuş “-ne Kürdistanı ulan!“ diyerek had bildirmişiz.
Dün Zanaları, danaları gazi meclise sokmalarına haykırmışız en sertinden isyan etmişiz. Bu gün gavalaları pambıktaşları tıkmışız kodese bu uğurda.
“ Vatan mevzubahisse gerisi teferruattır” demiş. Afrin’de, Gara’da, Kandil’de çökmüşüz gırtlağına hainin.
İHA’larımızla, SİHA’larımızla cehennemi yaşatmışız vatanımıza göz dikenlere.
Sonra Devlet Bahçeli olmuşuz;
Ankara’da değil hainin Amed dediği o güzel Türkmen şehrinde haykırmışız “ Ne mutlu Türküm diyene” diye.
Dersim dedikleri Tunceli’de ataları Seyit Rıza’nın terörist olduğunu anlatmışız hainlere, duyurmuşuz dünyaya.
Bir gram eğilmeden bir milim bükülmeden.
Sonra bu yazının başında bahsettiğim hadsiz keferenin karşısında sus-pus olmuş müdire hanım. Başbakan olacağım dediği topraklarda.
Türkiye cumhuriyeti cumhurbaşkanına bağıran çağıran bu müdire bir terör sevici karşısında lal olmuş.
Küçük dilini yutmuş…
Küçük harflerle kem-küm edivermiş topuklu.
Ankara’da Denizli horozu gibi çıkan sesi Siirt’in dar sokaklarında civcivleşmiş.
Meclis kürsüsünden Bozkurt yapan elleri aslına rücu etmiş Siirt sokaklarında.
Ne Kürdistanı Ulan! diyememiş dikenli dili.
Boz oyuncak olmuş keferenin karşısında.
Kocasına kürsülerden fırça atan sırtlan kesilen müdire, hainin karşısında sessiz sinama aktörlüğüne soyunmuş.
Hain kefere üstüne basa basa Kürdistan derken müdire hanım Tornistan yapacak zemin aramış rota belirlemeye çalışmış kuş yüreğine. Pııırrr diye uçmak kaçıp kurtulmak düşmüş hayallerine.
-“Ulan nerden geldim ben buraya demiş usulca.
Oysa Ankara’da nasılda gürlüyordum gök gibi.
Milletimde beni gemi kazanı yürekli bellemişken ne işim vardı burda.”
-Kim getirdi lan beni buraya. Dercesine baktı etrafına müdire hanım.
Sahi kim getirmişti bunu buraya. Oysa sırçalı köşkündeki aynasında kendini dev sanıyordu ne güzel. Asıp kesiyordu kendince.
Türk töresinde kadına hoşgörülü davranılır diye ne sayın Tayyip bey, nede sayın Devlet bey tüm yırtınmalarına, hakaretlerine rağmen üst perdeden konuşmamışlardı müdireye.
Müdire hanım kendinde sanmıştı kerameti.
Türk ordusunun karşısında Fistan giyen bu hainler müdire hanıma heriflenmiş.
Ve eminim ki emniyete alındığında Kürdistan demedim KURTİSTAN dedim, şivem nedeniyle öyle anlaşıldım, yoksa bende Kür Şad atanın torunuyum demiştir.
Aslında ben müdireye üzülmüyorum hak ettiğini buldu. Benim üzüldüğüm kurt postu giyen kuzucuklara.
He onların sonu ne mi olacak?
Dönecekler tabi kürkçü dükkanına, bir kere satan her zaman satar ezikliği ile.
Amma post mu olarak dost mu olarak onu bilemem…
Öyleyse biz giderelim bir eksiği müdirenin yerine.
-Ne Kürdistanı ulan köpek! Diyerek.
Var olsun Milliyetçi Ülkücü Hareket,
Ne Mutlu Türküm Diyene.

Sağ kalın Sağlıcakla kalın.