Hani bir söz var"hayat hızla akıp giden bir nehir" diye...
Bu yazımda bir anımdan hareket ederek biraz şahit olduğum kadarı ile bir kaç gözlemi mi ve sizler ile geçmişe ufak bir yolculuk ile anılarınızı hatırlatmayı hedefledim..

Ben ilk orta okulumu Hendekte liseyi Adapazarı Ticaret lisesinde okudum.
O yıllarda değerli Abimiz Şahabettin Abi sağolsun o günkü şartlarda Adapazarında okuyan tüm öğrencilerin kahrını çekti ve bizleri korudu kolladı sahip çıktı hepimizde emeği çoktur..Sağlık sıhhat ve uzun ömürler diliyorum..
Şimdi gelelim o yıllardaki bir anıma:
Tabi sürekli Adapazarı Hendek aradında geçen günlerdi.çok güzel ve saygılı günlerdi.
O yıllarda şehrimize Tevfik Gelenbe tiyatrosu geliyor ve tüm ekibi ile şehrimizde ikamet ediyorlar Sakaryanın ilçelerine oyunlarını sergilemek için buradan gidip geliyor üstad ve ekibi o zamanlarda yine yine araç olarak minübüsü buradan kiralıyor.
Bu arada o zamanlarda şehrimizde sinema yazlık ve kışlık olmak üzre 4 veya 5 tane var...
Şuan malesef bir tane bile yok..
Evet Üstad boş zamanlarında Sık sık Adapazarına gidiyor tekrar kalmaya şehrimize dönüyor.Turne bitiyor ve Üstad ekibi topluyor artık veda vakti geliyor yola çıkacaklar şehrimizde emeği olan bir abimiz Tevfik üstada bir soru soruyor.
"üstad geldin gördün ve gidiyorsun şehrimiz ile alakalı bir kaç kelime ile bize kanaatini söylermisin"
diye soruyu soruyor
Tevfik hoca:Çok şanslısınız çok güzel bir iklimde yaşıyorsunuz ve insanlarnız çok saygılı ve güzel dikkatli insanlar yalnız dikkatimi çekti her seferinde minübüs ile Adapazarına giderken insanlar uyuyor dikkatimi çekti..Ve kanaatimce bu güzel şehrin bu güzel insanları geceleri uyumuyor buda demekki bu şehirde geceler hareketli demem o ki
Gündüz uyuyan gece uyanık olan bu şehir biraz farklı ve bi okadarda tehlikeli"diye kanaatini belirtiyor..

Şimdi o günlere bakıyorum Hendek Sakaryanın uluslar arası yol üzerindeki tek ilçesi ve çok hareketli.
O günkü şartlarda gece sabahlara kadar çalışan insanlar gündüz o uykudayken bile şehirlerine sahipmiş.
En ufak bir şehre ait konuda tepkilerini koyup şehirleri için birlik ve beraberlik ile hareket edip sahip çıkardı bununla alakalı binlerce örnek verebilirim sizlerde bunlara şahitlik etmişsinizdir.

Bir anım daha var kıymetli bir arkadaşımla para ve zenginlik üzerine sohbet ediyorduk uzun bir sohbet oldu ve sohbetin sonunda bana "dostum seni kaç para mutlu eder"diye sordu.
Cevaplamadım ve sohbeti bitirdik..

Şimdi gelelim bu güne:
Şehrimize tiyaro gelmeyeli kaç yıl oldu hatırlayanınız varmı?
Yada Ailece sinemaya en son ne zaman gittiniz?
Ve mutluyum diyenlere sordunuz mu?
Mutluluğun ölçüsünü biliyor mu?

Sorular ve cevaplar aslında en büyük sorun tabiki bence
Gece çalışıp gündüz uyuyan büyüklerimizin sahip çıktığı bu şehre bizler gece uyuyup gündüz uyanık olarak ne kadar sahibiz?

İş imkanın çok olduğu şehrimizde lüx arabalar villalar siteler kafeler var
Ama Mesela sinema yok, Kütüphane yok, sosyal ve kültürel hiç bir faaliyet yok,konser yok,eğitici bir organizasyon yok,yok yok yok
Ve bu anlamda yoklar listesi çok uzun.
Yıllardır yok ve artık gelinen noktada bu şehirde insanlarda gündüzleride uyuyor..
Mutluluğunda değeri kaybolmuş..
O dostuma da cevabım olsun..
"mutluluk paylaşmakda"
Bunuda herkese anlatmak gerekiyor.
Tabi uyumayan insanları bula bilirsek.

Şehrimizin değerlerini Unutmayalım unutturmayalım..
                  Saygılarımla.