Destek  var tabi ki ama son günlerde koltuk sevdasına davasını bıraktı diyenler için bu yazı.

Hani siyaset kirli bir oyundur aslında bugün şaha kaldıranlar yarın mat edebilmek için bir yol bulur kendine. Düşünün bir kere kötü şeyler yapanlar iyi anılabilirler mi?

 Dünyanın düzeni bu siz nasıl bakarsanız karşınızdaki size öyle bakar.

Ve nasıl anılırsanız o kadar değer sahibi olursunuz bu hayatta.

Bu günlerde herkes ayrı bir dilde konuşsada hiç tanımadığımız ama bir şekilde hayatlarına dokunan bir başkan adayının onlarca öyküsünden yalnızca bir tanesi.

Bir Ev Hanımının Kaleminden Babaoğlu

Herkese merhaba ben naçizane kendi ekmeğiyle kavrulan üç çocuk annesi olarak bir şeyler söylemek istiyorum. Evet parti dediler ittifak dediler ve sonunda tüm Sakarya’yı kendi aleyhlerine döndürüp ekmek atarcasına Taraklı’yı MHP’ye verdik dediler.

Adaletmi evet onlar için adalet. Peki kendini beş yıldır Hendek’e sevdiren ve bizim Turgut lakabını alan ağlayanla ağlayan, gülenle gülen, düğününde, cenazede hiçbir menfaat beklemeden bulunan bu adam gibi adama yapılan ihanet değil de nedir.

Ben kendimden küçük bir örnek vermek isterim.

Turgut beyi nasıl tanıdığımı anlatmak isterim. Herkesin bildiği ve ailesini nasıl koruyacağını korku içinde geçirdiği çocuk istismarını bizlere TV kanallarında bas bas bağıran anaların babaların feryat ettiğini gösterirken bizlerde naçizane bir şeyler yapıp Hendek’te de sesimizi duyuralım dedik ve adım attık. Bütün izinleri alıp yürüyüş yaptım naçizane. Bunu belediyeye söyledim başkanımıza ilettim ve bana gelen söz şuydu davetiye yazmanız gerek.

Ben özel bir yer açmıyorum veya bir işte yapmıyorum tüm ana babaları ilgilendiren çocuk istismarıyla ilgili yürüyüş yapmak istedim ve davet ettim ama belediyenin önünde konuşma yapıldı ve hiçbir belediye sorumlusu inmedi. Dediler bizim Turgut var ona da haber ver dedim tamam gelmez ama yine de aradım ve uzak bir yerde toplantıdaydı. Bana telefonda bir kardeşiyle konuşur gibi konuştu ve bir saat sonra buluştuk.

Ben tabi ki umutsuzdum ama yine de bekledim geldi ilk sözü. Merhaba senmisin düzenleyen  bizlerde çok muzdaribiz bu durumdan bir baba olarak yanındayım tabi ki dedi. Sonra ayrıldık. AKP’ye bunu söylediğimde bana partimiz adına yapalım denildi. Ben kabul etmeyince yanında oluruz dendi sonra büyüklerden gelen haber her yer bu yüzden karışık. Burada da adımızı kullanırlar gelirsek diye söylemde bulunup bütün sosyal hesaplardan katılım yapılmaması için yazlar yazıldı. Uzatmayalım gün geldi ve gelecek olanlar korkudan gelemedi. Eş dost ve Turgut Babaoğlu ailesi ve dostlarla yürüyüşte bulundu ve beni konuşmada yalnız bırakmadı. Konuşmam bitti ve Turgut beye verdim mikrofonu zorla sadece dediği kardeşlerimize teşekkür ederim bizlerde yanlarında olmaktan gurur duyduk diyerek bitirdi. Daha dün çocuk istismarı ile ilgili Belediyeye ve Siyasi partilere müracaatımızda bizlere destek verin dediklerimiz, bize verilecek destekleri ve sokağa inip aynı tepkiyi vermediler. Bugün seçim meydanlarında o çocukları savunmak yerine, O çocukların annelerinden ve babalarından oy isteme yüzünü nereden buluyorlar. Dün çocuklarını savunmadıkları ailelerin anneleri, babaları, ablaları veya abilerinden oy isteyerek seçilip tekrar Belediye makamlarına oturmak istiyorlar. Bu nasıl bir duygu, nasıl bir çelişkidir. Meydan aynı meydan, kaldırım yine aynı kaldırım. Biri Adalet için çocuk istismarı için sürdürülen bir dava, biride siyasi ikbal ve çıkarı sağlamak için eylem yapmak.

Şimdi sizlere soruyorum kim kimin elinden tutuyor menfaat göstermeksizin. Cevap sizde!!!!