Ne zaman düzelecek derken git gide daha da batıyoruz. Her yeni gün bir öncekinden daha pahalı bir güne uyanıyoruz.
En temel ihtiyaçlarımızdan tutun da elimizin değdiği her şeye iki katı para ödüyoruz.
Aslında işin gerçeği gerçekten tükeniyoruz.
Anlam vermek o kadar zor ki. Tarım bizim işimiz; ama ithal gıda tüketiyoruz!
Hayvancılık deseniz yediğimiz etler hem ithal hem de şarbonlu.
Seçim dönemi patatesle başlayan zam serüveni hiç hız kaybetmeden yerini euro, dolar, altın üzerinden devam ettirdi. Dış güçler dendi abartılacak bir şey yok dendi; ama olan yine halkın cebine oldu. Bunun yanı sıra üretimini yaptığımız mahsullerin bile net bir fiyatı açıklanamadı. Kısacası artık bu ülkede emekle kazanılan hiçbir şey kalmadı.
Pazara gidiyorsunuz mevsim meyve ve sebzeleri olması gerekenden fazla ücretlendirilmiş.      
Markete gidiyorsunuz içtiğimiz suya kadar zamlanmış.
Değişmeyen tek bir şey var; o da ay başında aldığımız maaş!!!
Ne yaman bir çelişki! Eğer asgari ücret alıyorsa bir vatandaş ve üstelik kiracıysa ve başka çalışanı yoksa gerçekten vay haline.  Hayat şartları gerçekten zorlaştı. Şimdi herkes lüks yaşıyor yok telefonu arabası var diye kimse eleştirmesin ki bence çok yanlış. Üretim yok sanayileşmişiz. Hazır gıdalar hazır yaşam daha kolay. Kolayı seçmekte öyle. Kırsal kesimler bile neredeyse bırakmış durumda  köy yaşantısını. Merkezlerde hayvancılık yapan sayısı parmakla sayılır. O da etraftaki komşular rahatsız olmazsa. Bahçe tarla desen ha dikmiş uğraşmışım ha pazardan taşımışım en azından zahmetsiz diyenlerle dolu. Eskide kalmış onlar. Öyle diyorlar. Gerçi tarım yapanların kazançları kesinlikle tartışmaya açık. Baksanıza en çok fındık üretiminin olduğu ilçemizde bile durum ne yazık ki vasat. Açıklanamayan fındık fiyatları üreticinin en çok şikayet ettiği durumlardan bir tanesi. Bayram ve okulların açılmasının yakın bir zaman diliminde olması mecburi bir alışverişi beraberinde getirdiği için üreticilerin bir çoğu mahsullerinin fiyatları açıklanmasını bekleyemeden eski fiyattan satmak zorunda kaldı. Satamayanlarında ne kadar bekleyeceği meçhul..
Diyoruz üretim yok! Nasıl olsun?
Kolaylık dışında bir de işin maddi bütçesi var göz ardı edilemeyecek olan.
Ekmek, dikmek, tarlayı sürmek, gübrelemek derken ayrı bir maddiyat. Eee mahsulu toplattırmak da sattığınız fiyatın en az iki katı olunca...Sonrası da böyle içler acısı....
Sesi çıkmayan bir toplum olduk ne yazık ki.
Hayatta en kolay şey içinde olduğun durumu kabullenmekmiş. Biz de bunu yapıyoruz. Yarınlar endişe verici; ama biz anı yaşamayı tercih ediyoruz. Günü kurtarmak bile en büyük mücize sayılıyorsa artık gerisini siz düşünün.