Yazamadım elim değmedi kaleme oysa ki toprağın kızıyım bir gün çiçek olurum ,bir gün böcek filizlenir boy veririm büyürüm ta derinlere köklerime inerim ama şaşkınız toprağımda bizde aldıklarında ... Duyduklarım gördüklerimle acının şaşkınlığı bitmedi, elbette toprak gönlümüzü alacak yitirdiklerimiz ona emanet.. biliyorum ki çok iyi sahip çıkıyor canlarımıza yitirdiklerimize.

Yağmurdan sonra miss gibi yayılır kokusu toprakla hikayeni hatırlarsın ve bir gün hikayenin onda son bulacağını bilirsin...

BEDRİ RAHMİ’nin dediği gibi daha nem olacaktın, anam, babam kutsalım, bağım, bahçem bereket teknem, çanağım, çömleğim, senden geldim sana gideceğim.

Kutsaldır, anadır, verimli kucağı ile babadır bazen, gücü ile çocuktur, bazen saflık temizliğiyle ile şairdir bazen yazar her rengi sinesinde en çokta toprak ana, analığın nasıl yakıştığı kişilikli, dişildir enerjisi, verimi, doğurganlığı, bereketiyle zariftir bir kadın gibi, sertlikten, ilgisizlikten, susuzluktan hiç hoşlanmaz, dayanıklıdır kızar bazen sevmez gözyaşlarını ayağına bulaşır çamurunu sıçratır, kırılır bolluk bereketin simgesidir.

Okşa başını nasıl gülümser sana hürmetlidir bir dokun bin cevap verir sana, güzelliklerle sarar seni bağrına basar yediveren sevdası vardır, dokunursan tohum ile güneş ile rahmet ile dolar toprağın döşeği, çiçek ile bitki ile şenlenir, bağın bahçen güler yüzü, kahkahalar atar, renkler dans eder hava ile su ile sözün bittiği ağıtlarda yanına alır, bazen de gömer acıları basar yüreğine yıkar gidenlerimizi teyemmüm ile bizden iyi bakar aldıklarına alırda vermez geri

emanettir rahmete gidenlerimiz geri döner ruhları bazen bir kelebek uçuşunda bazen bir güvercin bazen mimozalar laleler, güller milyonlarca yıldıza boyanmış melekler omuzumuzda toprağın selamıyla dedim ya toprak çok sever aldığını vermez geri meçhul aşkı başlar toprakla fani insanın!