Bizim köy Kazimiye, Sakarya ili Hendek ilçesine 4 km mesafede bir köydür.

Köyümüz halkı kurtuluş savaşından hemen sonra yapılan mübadele anlaşmalarına istinaden Yunanistan’ın Selanik Drama bölgesinden 1923 yıllarında göç etmişlerdir.

Çok daha öncelere gittiğimizde

“Şimden gerü hiç gimesne divanda, dergahda, bergahda ve dahi her yerde Türk dilinden özge söz söylemeye. (13 Mayıs 1277)” diyerek Türkçe harici bir dil konuşulmasını yasak eden Kahramanoğlu Mehmet beyin hemşerisidirler.  Osmanlının balkanlara hakim olma politikası çerçevesinde Batı Trakya bölgesine yerleştirilmişlerdir.

Köyümüz toprakları çok verimli olup birçok sebze ve meyvenin yetişmesinin yanı sıra fındık yetiştiriciliği en ön sırada yer almaktadır. Köyde yaşayan herkesin küçükte olsa Allah’ın bereketini verdiği bir fındık bahçesi vardır.

Fındık zamanı yaklaştığında köyümüzde sıra dışı bir hareketlilik başlar.

Fındık bahçeleri biçilir, çalılar ilaçlanır, yararsız filizler alınır.

Gelecek işçilerin kalacakları barınaklar inşa edilir, harman yerleri temizlenir.

Sonra sabah ezanıyla başlayan hareketli günler, zaten başta babam olmak üzere bahçe sahiplerinin birçoğu hasadı evin yanına getirme derdiyle geceleri pek uyuyamazlar.

Herkes kuyulardan buz gibi sularını doldurur, işçileri taşıyan traktörler yollara dökülür, gelen geçen herkes birbirine selam verir, fındığa başladın mı? Ne zaman bitiyor? Ne kadar çıkar?

Çok erken başladın daha yeşil gibi yıllardır söylendikçe keyif veren cümleler kurulur.

Bizim köyümüz fındık toplamaya gelen işçilerin çoğu doğu ve güneydoğu illerimizden gelmektedir.

Yıllar geçtikçe artık isim isim onları tanır hale gelmiştir bütün köylü.

Bizim köyümüzde hiçbir insanımız Şırnaklı, Diyarbakırlı, vatandaşımıza asla kötü bir muamele etmemiştir. Bizler içtiğimiz sigarayı, bahçemizdeki elmayı onlarla paylaşırız onlarda bize çay verirler, farklı bir usulde pişirdikleri ekmeklerinden ikram ederler.

İşin sonu geldi mi bahçe sahibi onlara gönlünden koptuğunca bir şeyler ikram eder, hasadın çokluğuna göre bu ikram değişir.

Bizim köyde her yaz bu manzaralarla karşılaşabilirsiniz.

Bizim köyde Kürt sorunu yoktur, asla da olmamıştır.

Ne 1984’te PKK’nın doğduğu yılda

Ne 1990-95 en kötü dönemlerde,

Ne 2002’te PKK’nın sıfırlandığı dönemlerde

Ne 2005’te durup dururken Diyarbakır’da TOKİ töreninde Kürt sorunu vardır açıklaması yapıldığında

Ne de 2015’te bölgede yoğun bir şekilde terörle mücadele edilirken.

Allah’ın izniyle bundan sonra da olmayacaktır.

Fakat şunun altını çizmek isterim ki bizim köy 1000 yıllık kardeşliğimize sahip çıkıyor ve üzerine düşeni yapıyorsa, bölge köylerinde yaşayan vatandaşlarımızda benzer mücadeleyi vermeli, özerklik ve ayrışma çağrılarına karşı duvar gibi durmalıdır.

Şunu da anlatmadan geçemeyeceğim yıl 1996 bir yaz akşamı namazdan sonra köyümüzde bir PKK’lı köyde görüldü bir söylenti çıktı.

Abartmıyorum belki 200-300 Tüfekli silahlı köylü bütün köyü, tarlaları sabaha kadar aradılar nitekim eski üst başlı dilenci kılıklı bir adam olduğu ve gözden kaybolduğu konusunda hem fikir olduktan sonra ortalık yatıştı.

Son olarak şunu söylemek isterim; Batı Trakya’da vatan toprağını bırakıp ana vatana göçmek durumunda kalan, onca yokluk ve çileden sonra alın teri ve helal lokmasıyla kendisine geldiği toprakları yurt edinen bizim köyün başka gideceği yer yoktur. Ayrıca memleketin en ücra köşesinden bile kimseye verilmesine müsaade edeceği bir karış toprakta yoktur.

Turan ülkesinin güzel köyü Kazimiye ’ye bu fındıkta herkesi bekleriz.