Kadını horladınız küçük gördünüz zorla bedenine sahip olup sonsuz acılara bıraktınız.

Yetmedi!

Vurdunuz dövdünüz sövdünüz öldürdünüz. Yarım kalan hikayelere teslim ettiniz. Yaşanmışlıkları hiçe sayıp sonsuzluğa gönderdiniz.

Vazgeçmediniz!

Yıllarca kadına şiddeti çözmeye çalışırken hastalıklı ruhlarınızı daha da ileriye taşıyıp çocuklarımıza dokundunuz. Şaşkınlıklarımız bir kereye mahsus olur sandık, yanıldık!

    Bir Irmak tı çaresiz kalan sandık.

    Bir daha yaşamayız diye düşündük  önlem alamadık almadık!

     Kaç tane daha pedofili ruhlu caniler var bu ülkede?

     Kaçı içimizde yaşamını sürdürüyor? 

     Kaçı biz farkında olmadan çocuklarımıza dokunmak için fırsat kolluyor?

     Kaç tanesi cani planlarının düşünü kuruyor?

     Hayatı bile öğrenmeyen o bedenlere nasıl yaşatırsınız bu acıyı.

     Bir çocuk ağlarken kıyamayan annelere nasıl anlatırız bunu.

     O pis elleriniz o küçücük bedenlere saracak kadar mı sapık ruhunuz?

     Vicdan ne demek bilecek misiniz acaba?

     Ne öğretelim çocuklarımıza mesela;

     Abi amca öcü mü diyelim

     Komşuyu arkadaşı öğretmeden evden dışarı çıkarmadan fanuslarda mı yaşatalım yavrularımızı?

     Sizde yakalanıp nefes alın o koğuşlarda dimi?

     Irmak'lar Eylül 'ler hep suskun kalsın ama siz yaşayın mı diyelim?

     Demeyelim!!!

     İdamsa idam!

     Ceza ise ceza!

     İşkence ise işkence!

Ama bir kez daha unutulmaya yüz tutmasın yeter ki!

 Bu bizim sorunumuz, onlar bizim çocuklarımız. Bırakın dünyanın her şeye rağmen güzelliklerini yaşasın. Bırakın geleceklerini görme imkanları olsun. Dokunmayın masumiyetlerine!

Dokunmayın küçük dünyalarında ki küçük hayallerine.

Annelerin döktüğü gözyaşlarında boğulsun tüm caniler.

Son olsun artık Irmak'lar Eylül'ler...

Gitsinler hayatımızdan sapıklar, pedofililer

Hep beraber birlik olalım bitsin artık bu kara günler.

Yeniden huzurla gülsün çocuklar bebekler.

Yeter ki susma tepkini göster bu olanlara.

İnanırsak başarırız unutma!!!